κληρωτί

κληρωτί και κληρωτεί (Α)

επίρρ. με κλήρο, με λαχνό («ἀπὸ φυλῆς Βενιαμὶν κληρωτὶ πόλεις δεκατρεῑς», ΠΔ).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κληρωτός].